گل همیشه بهار را که می بینم، پسرک کوچکی می شوم در آستانه باغچه زندگی. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

دلباختگی، ساختار روان ما را نرم می سازد و نمی گذارد در برابر تندبادها بشکنیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

دلدادگی و عشق را از زندگی بگیریم، تنها و آواره ایم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از اُرُد می پرسند از کجا بدانیم که عاشق شده ایم؟ به آنها می گویم : برای یک خواسته، زمان اندکی می گذاریم و برای عشق، روزها و شب هایمان را بی دریغ می بخشیم، اندیشه آدم عاشق در پیرامون عشق پیوسته در حال چرخش است، آدم عاشق وابسته است، وابسته به چیزی که همواره شیفته آن است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از کسی که خود را دوست ندارد، درخواست عشق و دوستی مکن. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

اندیشه کنیم، چه چیزی ما را پیوسته به زندگی دلگرم ساخته و در نهایت می خواهیم به آن برسیم و آن را سامان داده و یا با آن به سامان برسیم؟ خواسته پیوسته اندیشه ما، همان عشق است و این تنها راه شناسایی آن. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

بسیاری وهم و خیال خویش را عشق می نامند، حال آنکه عشق راه بالندگی شکوفه به میوه است، کوشش پیوسته ما برای زیبا و ناب شدن. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

انباشتگی احساس، عشق هایی آتشین بوجود می آورد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

به اُرُد می گویند با ارزشترین چیزی که داریم چیست؟ می گویم : زمان...
باز می پرسند و آن کجاست و چه شد؟ می گویم : آن را به پای معشوق خویش ریختیم و می ریزیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی